شیپور استاش چیست؟

شیپور استاش یک مجرای استخوانی حلزونی است که بین حلق و گوش میانی ارتباط برقرار می کند. این مجرا در حالت عادی بسته بوده و در مواقع بلع و خمیازه و سرفه باز می شود تا تعادل فشار هوا بین گوش میانی و گوش خارجی برقرار شود. شیپور استاش به تنظیم فشار گوش کمک کرده و مایعات اضافی را از گوش میانی تخلیه می‌کنند و آن را تا گلو هدایت می‌کنند که از بین بروند.

شیپور استاش در کودکان کوتاه‌تر و افقی‌تر نسبت به بزرگسالان می‌باشد استاش در یک انسان بالغ طول آن تقریباً ۳۵ میلی متر و قطر آن حدود ۳ میلی متر می‌باشد. مجاری این شیپور خیلی باریک هستند، بنابراین ممکن است به دلایل مختلفی مسدود شود. لوله‌های استاش مسدودشده تا حدی ممکن است باعث ناراحتی و مشکلات شنوایی شوند.

اختلال شیپور استاش

اگر شیپور استاش باز نشود به آن اختلال عملکرد استاش گفته می‌شود. عفونت لوله استاش وقتی برای فرد اتفاق می افتد گوش بیمار در ابتدا کیپ می‌شود و صداها خفه مانند به گوش بیمار می‌رسد. همچنین یکی از علائم گوش درد است که این مشکل در بعضی از بیماران دیده می‌شود. به وجود التهاب و عفونت که باعث بسته شدن شیپور شود، اختلال شکل گرفته است. اختلال استاش می تواند باعث فشار منفی، تجمع مایع و یا عفونت گوش میانی شود و برای فرد ایجاد مشکل کند.

شایع‌ترین علت اختلال عملکرد لوله استاش زمانی است که این لوله بر اثر التهاب، سرماخوردگی، آنفولانزا و یا عفونت‌های سینوسی و آلرژی ملتهب می‌شود و عملکرد طبیعی خود را از دست می‌دهد.

معمولاً اختلال عملکرد لوله استاش در بعضی از افراد باعث بروز علائم بیشتری می‌شود. افرادی که سیگار می‌کشند ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری باشند، زیرا سیگار کشیدن به موهای ظریف در گلو و گوش میانی آسیب می‌رساند.

کودکان بیشتر در معرض خطر اختلال شیپور استاش هستند، زیرا لوله‌های استاش آن‌ها بسیار کوچکتر هستند و احتمال بیشتری دارد که مسدود ‌شوند. سیستم ایمنی کودک نیز به دلیل عدم توسعه کامل، قادر به مقابله با عفونت‌ها نیست.

با درمان علت اصلی انسداد و اختلال مثل سرماخوردگی و آنفولانزا و یا آلرژی و کم کردن وزن، سیگار کشیدن و سبک زندگی سالم تا حد زیادی می‌توان از این نوع اختلال پیشگیری نمود.

درمان

در بیشتر موارد اختلال شیپور استاش با درمان علل اصلی آن از بین می‌رود البته بعضی از افراد هستند که ممکن است بعد از درمان هنوز اختلالاتی در گوش داشته باشند به بیمار می‌توان توصیه کرد که از بلع یا خمیازه و آدامس استفاده کند و یا با نفس عمیق و دمیدن در بینی که با دست مسدود شده است به عملکرد شیپور کمک کند.

درمان می‌تواند شامل تجویز داروهای کاهش تورم، و یا مصرف آنتی هیستامین و یا استفاده از اسپری‌های استروئیدی در بینی برای کاهش علائم آلرژی می‌باشد. در بعضی از بیماران که با روش‌های درمانی مشکلشان حل نشود پزشک برای کمک به شیپور استاش و ایجاد تهویه مصنوعی و موقت، لوله‌های کوچکی را بر روی پرده گوش کودک قرار می‌دهد تا بدین وسیله تبادل هوا و خروج ترشحات راحت‌تر انجام شود.